بسم الله الرحمن الرحیم 
هو الاول و الاخر و الظاهر و الباطن و هو بکل شیء علیم
انا لله و انا الیه راجعون
مطلع شدم روح بلند عارف واصل استاد معظم آیت الله محمد مهدی مهندسی (روحی فداه) دار فانی را وداع گفته و به معشوش (الله) پیوسته است. 
قلب دنیوی و مادی این عارف فرزانه، توانایی تحمل معارف بلند و بالا و عشق بی قرار او را نسبت به خداوند متعال و بزرگترین آیاتش یعنی پیامبر بزرگوار اسلام و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نداشت و لذا از تپش ایستاد تا روح شریفش به اصل و حقیقت خود برگردد.
×× هر کسی کو دور ماند از اصل خویش / باز جوید روزگار وصل خویش 
×× حجاب چهره جان مى‏شود غبار تنم / خوشا دمى که از این چهره پرده برفکنم‏
چنین قفس نه سزاى چو من خوش الحانى است / روم به روضه رضوان که مرغ آن چمنم‏
استاد گرامی آیت الله محمد مهدی مهندسی روحی فداه از نوادری بود که به علت تواضع شدید، زهد عارفانه و سلوک معنوی، جز برای عده ای خاص، شناخته نشد. 
وی همواره مانند استاد بی مثالش حضرت آیت الله العظمی شیخ یحیی انصاری شیرازی (دامت برکاته) از شهرت، گریزان و از هوای نفس، خالی بود.
با اینکه از اساتید صاحب نظر و بسیار مسلط در علوم فقه و اصول و حدیث و تفسیر و کلام و فلسفه اولی  و اخلاق و ریاضی و نجوم و علوم غریبه و عرفان نظری و عملی بود لکن هیچگاه خود را به هیئت علما و بزرگان درنیاورد و هیچگاه قدمی برای شهرت و مقام و لقب و .... برنداشت تا جایی که محاسنش را رنگ می‌کرد تا سنش جوانتر به نظر آید و چنین شائبه هایی برای دیگران ایجاد نشود. 
با القاب، میانه ای نداشت و با اینکه به فرموده حکیم الهی آیت الله العظمی یحیی انصاری شیرازی، لقب آیت الله برازنده ایشان بود، طوری رفتار می‌کرد که چنین القابی برایش داده نشود. 
چنان از نفس خود مواظب و مراقب بود که روزی مطلبی به ایشان گفتم که بوی تعریف و تمجید از آن می آمد که استاد فرمود: هیچگاه چنین نگویید چرا که شاید نفس انسان خوشش بیاید و این برای نفس ضرر دارد و سپس فرمود: در خدمت علامه طباطبایی (ره) از تفسیر المیزان تعریف کردند علامه فرمود: این کار را نکنید شاید نفس من خوشش بیاید و این برایم ضرر دارد. 
در آخرین جلسه درس (کلاس شرح فصوص الحکم) فرمودند: اگر از دنیا رفتم (و چنان گفتند که گویا می‌دانستند رفتنی هستند) دو چیز در حق من انجام دهید: یکی اینکه از خداوند متعال برایم طلب مغفرت کنید و دیگری اینکه به یکدیگر بگویید «مهندسی» محب و دوستدار اهل بیت علیهم السلام بود.
این استاد معظم، نفحه ای الهی بود که هر کس خود را در معرض آن قرار داد، با چشم ظاهر، اهل حق و حقیقیت را مشاهده کرد. او مصداق بارز عالم عامل و ربانی بود.
او رفت و به محبوبش پیوست اگر چه - با همه وجود در پیشگاه الهی شهادت می‌دهم - در این دنیا نیز جز محبوب نمی‌دید و جز به محبوب نمی اندیشید و قلبش جز برای محبوبش یعنی خداوند متعال نمی‌تپید. 
او رفت و با رفتنش خاک سیاه بر سر این کمترین پاشیده شد، مصیبت بزرگی برایم وارد شد و خسارت جبران ناپذیری وجودم را فرا گرفت.   
شیخنا علی الدنیا بعدک العفا 
شاید بسیاری از مردم، به علت عدم آشنایی، این ضایعه و مصیبت عظمی را نتوانند ادراک کنند لکن حقیقت این است که بر جهان اسلام و شیعه، خسارت بزرگی وارد شد که جبران نمی‌شود.
اذا مات العالم ثلم فی الاسلام ثلمة لا یسدها شیء 
اینجانب وفات این نفس مطمئنه و رجعت به سوی رب و دخول در جنت الذات را به شخص حضرت استاد معظم آیت الله مهندسی تبریک می‌گویم و از طرفی دیگر این خسارت و مصیبت بزرگ را به محضر انسان کامل، قطب العارفین و امام الموحدین، مولانا و سیدنا امام عصر مهدی موعود (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء)، شاگردان، ارادتمندان، بازماندگان و خسارت دیدگان تسلیت عرض می‌کنم و از خداوند متعال صبر جمیل مسئلت می‌کنم. 
خداوند روح شریفش را غریق رحمت کند و با ائمه معصومین علیهم السلام محشور گرداند و روح شریفش را دعا گوی ما قرار دهد. 
و اخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین 
وحید واحدجوان
28/4/90 هجری شمسی