علي زماني درباره استاد نوشته است:

بسمه تعالي ايشان استاد و پدر معنوي من بودند، با ارتحال ايشان، واقعا يتيم شده ام، هر روز به فكر ايشان و سجاياي اخلاقي شان هستم.